Iquique, eene havenstad in de provincie Tarapaca van het departement Moquegua in Peru, gelegen op 20°12'30" Z.B. en 70°14'30" W.L. van Greenwich, was voor 20 jaar een klein visschersdorp, doch telt thans met de aanliggende havens Molle, Mejillones en Juniu 16000 inwoners. Zij is hare opkomst verschuldigd aan den salpeter en borax, die in de pampa van Tamarugal gewonnen en aldaar in groote hoeveelheden verscheept worden. De vreeselijke aardbeving, die den 13den Augustus 1868 de kust van Chili en Peru teisterde, openbaarde vooral in Iquique hare verwoestende magt. Des namiddags eenige minuten na 5 uur werd er een zwakke aardschok opgemerkt met eene golfvormige beweging van het westen naar het oosten.
Na verloop van 25 minuten echter daalde de spiegel van den Oceaan, doch verhief zich daarna tot eene golf ter hoogte van 10 tot 13 Ned. el, welke over den oever voortrolde. Al de huizen in het noordelijk en westelijk gedeelte der stad werden door deze golf weggesleept. Omstreeks de helft der na den eersten schok in de stad geblevene inwoners werd gedeeltelijk onder de puinen bedolven, gedeeltelijk door het water verzwolgen, en slechts aan de helft der ingezetenen gelukte het, zich in de hooger gelegene salpeterdistricten te redden. Daarenboven woedde er van October 1868 tot het voorjaar van 1869 de gele koorts. Niettemin heeft zich de stad van die felle slagen spoedig hersteld. De uitvoer bedroeg er in 1870 bijna 3 millioen tolcentenaars salpeter, 30000 tolcentenaars borax en 200 tolcentenaars ruw iodium, tot eene gezamenlijke waarde van 9 millioen dollars. De waarde van den invoer in dat jaar werd geschat op 6 millioen dollars. Er kwamen in genoemd jaar 248 zeilschepen, 153 stoombooten en 129 oorlogschepen in de haven.
