Honger, het gevoel van behoefte aan voedsel, kan uit 2 oorzaken voortspruiten. Hij kan voortkomen uit eene ledige maag en openbaart zich dan in een pijnlijk gevoel in de maagstreek; maar honger wordt ook bij eene volle maag waargenomen, wanneer het uitgeputte ligchaam van de reeds genuttigde spijs geene voeding ontvangen heeft. Men meent dat het gevoel van honger, in de maag ontstaande, door de nervus vagus overgebragt wordt. In geringen graad — alzoo in den vorm van eetlust — is de honger geen onaangenaam gevoel, en alleen dan, wanneer de eetlust geene bevrediging ondervindt, begint dat gevoel onaangenaam te worden.
Ten laatste worden de zenuwen zoodanig geprikkeld, dat er flaauwte ontstaat. Bij volslagen gemis van voedsel vertoonen zich eindelijk hoofdpijn, ijlhoofdigheid, flaauwte en krampen, die achtervolgd worden door den hongerdood. De lengte van den tijd, gedurende welken een mensch of dier zonder voedsel leven kan, is zeer verschillend. Koudbloedige dieren kunnen veel langer honger lijden dan warmbloedige. Een gezond mensch kan het gemiddeld eene week zonder voedsel uithouden, — gebruikt hij echter water, dan leeft hij dubbel zoo lang. — Een geweldige honger, door langdurig gemis van voedsel of door eene ziekelijke gesteldheid veroorzaakt, bestempelt men met den naam van wolfshonger. — Typheuse ziekten, die soms bij de geringste volksklasse woeden, waar het noodige voedsel ontbreekt om den honger te stillen, heeft men hongertyphus (typhus famelicus) genoemd. Zie voorts onder Typhus.
