Hemeralopie noemt men eene oogziekte, waarbij de voorwerpen, om duidelijk gezien te worden, eene veel sterkere verlichting eischen dan gewoonlijk. Zij is eene aanmerkelijke vermindering van het gezigtsvermogen bij een zwak licht. Zij vertoont zich in den vorm van een zwarten, zilverkleurigen nevel, waar sterk verlichte voorwerpen onduidelijk doorheen schemeren. Doorgaans gaat zij vergezeld van de aanwezigheid eener overtollige hoeveelheid bloed in de vaten van het netvlies.
De oorzaak dezer ongesteldheid is in den regel de werking van een fel zonlicht, — derhalve verblinding. Deze heelt vooral plaats bij landlieden in het voorjaar, wanneer zij de winterdagen in een vrij donker vertrek hebben doorgebragt. Intusschen vertoont die ziekte zich zelden, tenzij de zenuwen door ongesteldheid, vooral door leverziekte, tusschenpoozende koorts of slecht voedsel, verslapt zijn. Zij openbaart zich veelal in de lente zeer onverwacht. Eerst is het middelste gedeelte van het netvlies beneveld, — later het geheele gezigtsveld. Bij helder weder verergert de kwaal, terwijl zij bij een bewolkten hemel wel eens plotselijk verdwijnt. Bij de behandeling dient men in de eerste plaats het zieke gestel te verbeteren, terwijl het voorts van belang is, dat de lijder zijne oogen bescherme tegen helder licht en zich zooveel mogelijk in eene donkere kamer houde. Indien hij zich hierin schikt, ziet hij zich doorgaans na weinige dagen van zijne ongesteldheid bevrijd.
