Halen (Don Juan van), graaf van Peracampos, een Spaansch generaal, gesproten uit een Belgisch geslacht, werd geboren op het Spaansche eiland Leon den 16den Februarij 1790, trad reeds vroeg in dienst bij de Spaansche marine, woonde den slag van Trafalgar bij, en werd daarna officier. Wegens zijne deelneming aan den opstand van 1808 voegde hij zich eerst bij de Spaansche Patriotten, doch onderwiep zich weldra aan koning Joseph, die hem tot zijn ordonnans-officier benoemde.
Later liep hij weêr over tot de Patriotten, deed onderscheidene door de Franschen bezette plaatsen door list in hunne handen vallen, en zag zich bevorderd tot kapitein. Als medepligtig aan eene zamenzwering tegen Ferdinand VII werd hij in 1815 in hechtenis genomen, doch kort daarna op vrije voeten gesteld en tot luitenant-kolonel verhoogd. Op nieuw wikkelde hij zich in eene zamenzwering en werd in den kerker der Inquisitie geworpen, doch ontsnapte.
Nu nam hij dienst in Rusland en streed in 1820 in den Caucasus, maar keerde in datzelfde jaar naar Spanje terug, om voor de constitutie te vechten.
Na de afschaffing van deze begaf hij zich naar Havana, vervolgens naar de Vereenigde Staten, en eindelijk naar Brussel, waar hij een zeer stil leven leidde.
Toen echter in 1830 de Belgische opstand uitbarstte, belastte hij zich met het opperbevel over de Belgische krijgsmagt en verdreef de Nederlanders uit Brussel. Oneenigheden met de Potter waren evenwel oorzaak, dat hij die betrekking nederlegde en kommandant van Zuid-Brabant werd, doch kort daarna als luitenant-generaal zijn ontslag ontving.
Zelfs werd hij, als verdacht van Orangistische gezindheden, in hechtenis genomen, maar bij gebrek aan bewijzen vrijgesproken. Hij toefde voorts te Brussel tot 1836, en volgde toen eene uitnoodiging naar Spanje, waar men hem aan het hoofd plaatste eener divisie, welke eerlang eene overwinning behaalde op de Carlisten.
Wegens zamenzwering wierp men hem in de gevangenis, doch weldra kwam hij weder in vrijheid en werd in 1840 kapitein-generaal van Catalonië.
Als een getrouw aanhanger van Espartéro bestreed hij in 1842 den opstand te Barcelona en bragt den 3den December door een bombardement de stad tot onderwerping.
Toen zich echter in 1843 de storm tegen Espartéro verhief, barstte ook het oproer te Barcelona weder los, en hij was niet bij magte, om het te dempen. Hij was dus genoodzaakt Catalonië te verlaten en den 30sten Julij met Espartéro zich te Cadix naar Engeland in te schepen.
Sedert dien tijd woonde hij bij afwisseling aldaar en op het vaste land, totdat de omwenteling van 1854 aan hem en Espartéro veroorloofde, om naar Spanje terug te keeren, alwaar hij den 8den November 1864 te Cadix overleed. — Zijn broeder Antonio streed desgelijks tegen de Franschen en vervolgens tegen don Carlos, stond in 1838 aan het hoofd der armée van het centrum, was voorts onder Espartéro chef van den generalen staf en moest met dezen de wijk nemen.
Met zijn broeder keerde hij in 1854 naar Spanje terug.
