Hale (Matthew), een Engelsch regtsgeleerde, geboren den 1sten November 1609 te Alderley in het graafschap Gloucester, studeerde te Oxford en later in Lincoln’s-Inn te Londen, waar hij, behalve op de regtsgeleerdheid, zich ook op onderscheidene andere vakken toelegde. Reeds vóór het uitbarsten van den burgeroorlog was hij advocaat, werd in 1652 sergeant at law, in 1653 judge of common pleas, en daarna vertegenwoordiger van het graafschap Gloucester in het Parlement, hetwelk in 1660 Karel II terugriep.
Deze benoemde hem aanstonds tot ridder en opperregter van het schatkamergeregt, en in 1671 tot opperregter der King’s Bench, welke betrekking hij tot aan zijn dood — 25 December 1676 — bekleedde. Hoewel hij zich gunstig onderscheidde door gematigdheid en gestrenge regtvaardigheid, zwoegde hij nog onder de vooroordeelen zijner eeuw. Hij was namelijk een van de laatste Engelsche regters, die heksen tot den brandstapel verwees.
Van zijne geschriften vermelden wij: „London liberties (1682)”, — „Original institution, power and jurisdiction of Parliament (1707)”, — „History and analysis of the common law of England (1713, 4 dln, 6de druk 1820)”, — „Historia placitorum coronae (1736—1739, 2 dln)”, — en „Moral and religious works (1805)”, door Thirlwall in het licht gegeven.
