Geoffroy (Julien Louis), een Fransch dagblad- en tooneelschrijver, geboren te Rennes in 1743, studeerde aldaar op het collège I der Jezuïeten en vervolgens op het Collège Louis le Grand te Parijs en verwierf tot 3-maal toe den prijs der welsprekendheid aan de universiteit.
In 1776 werd hij hoogleeraar in de rhetorica aan het Collège-Mazarin en nam in 1792 de redactie op zich van het „Année litteraire”. Bij het uitbarsten der Omwenteling gaf hij met den Abbè Rouyou den „Ami du roi” in het licht, doch dit blad werd weldra opgeheven, terwijl hij zelf de wijk nam naar het platte land, waar hij zich met de betrekking van onderwijzer vergenoegde. Eerst den 18den Brumaire keerde hij terug naar de hoofdstad en voorzag door het geven van lessen in zijn onderhoud, totdat hij in 1800 met de redactie van het „Journal de l’empire”, later het „Journal des débats” belast werd. Hij was een lagen vleijer van Napoleon, terwijl hij in zijne critiek de achtenswaardigste schrijvers, dichters en tooneelspelers door het slijk sleurde, totdat zij zich door middel van geld tegen zijne aanvallen beveiligden. Hij overleed den 26sten Januarij 1814. Zijn treurspel „Caton” werd niet opgevoerd, maar zijn „Commentaire sur les oeuvres de Racine (1808, 7 dln)” is geenszins onverdienstelijk. Eene verzameling van artikelen, doof hem in het „Journal des débats” geplaatst, verscheen onder den titel: „Cours de littérature dramatique (1819—1820, 5 dln, 2de uitgave 1825)”.
