Dictamnus L., in ons Vaderland ook wel Esschenkruid genaamd, is een plantengeslacht uit de familie der Rutaceën (Diosmeën); het onderscheidt zich door een 5-deeligen kelk, 5 langgenagelde, onduidelijk 2-lippige, ongelijke bloembladen, neêrgebogen meeldraden, door een vruchtbeginsel, uit 5 op een korten, dikken steel gezeten, in het midden vergroeide, vervolgens weder uit vrije vruchtbladen zamengesteld, en door veerkrachtig zich verspreidende zaden. Van de soorten noemen wij D. albus L. met een stevigen wortelstok, een stengel ter hoogte van ½Ned. el,en lederachtige, vindeelige, tegenoverstaande bladeren met ovale, gezaagde blaadjes. In bijgaande afbeelding zien wij van deze plant een bloemdragenden tak (as), en den wortelstok (b) op 1/3 de der natuurlijke grootte, — voorts den stamper (c) en de vrucht (d) in natuurlijke grootte.
De bloemtrossen zijn overal met roode, kleverige kliertjes bezet, die eene aangenaam riekende olie bevatten, welke ligt ontvlambaar is. Dit gewas groeit in Zuid- en MiddenEuropa op rotsachtige gronden en schrale berghellingen, en de wortel werd weleer onder den naam van Radix Dictamni als een sterk prikkelend middel in de geneeskunde gebruikt.
