Damiani (Peter) of Petrus de Honestis, een der invloedrijkste kerkvorsten der 11de eeuw en de voorlooper van Gregorius VII, werd geboren te Ravenna, was eerst zwijnenhoeder, maar studeerde vervolgens op kosten van zijn broeder Damianus, wiens naam hij uit dankbaarheid aannam, te Faënza en Panna, en begaf zich vervolgens, afkeerig van vorstengunst en aardsche begeerlijkheid, naar de kluizenaars van S. Croce d’Avellano in het stift Gubbio. Hier werd hij weldra tot abt benoemd, schreef onderscheidene werken tot verbetering van de kloostertucht, en werd de raadsman van Hendrik III, die zich tot regeling der kerkelijke zaken naar Italië begaf. Eenige jaren daarna zond hij aan Leo X het boek „Liber Gomorrhianus”, waarin hij de uitspattingen van de geestelijkheid zóó naakt ten toon stelde, dat de Paus de verspreiding van dit geschrift verbood.
In 1057 werd Damiani bisschop van Ostia en deken van het Heilig Collégie, waarna hij de verkiezing van Nicolaas II doordreef. Deze zond hem naar Milaan, om er de Kerk aan den Heiligen Stoel te onderwerpen, de simonie uit te roeijen, en het coelibaat in te voeren. Ook op de Kerkvergadering te Rome (1059) ijverde Damiani voor den ongehuwden staat der priesters, en hij walgde zoozeer van het ongebonden gedrag van laatstgenoemden, dat hij in 1061 naar het klooster terugkeerde. In 1062 werd hij echter als legaat naar Frankrijk gezonden ter hervorming van het klooster Clugny. Met kracht verzette hij zich tegen de voorgenomene echtscheiding van keizer Hendrik IV, en hij werd eindelijk belast met eene zending naar Ravenna, waarna hij op de terugreis te Faënza in 1072 overleed.
Hij was een welgezind en geleerd man, en zijne geschriften, bestaande in brieven, leerredenen, levens van heiligen en verhandelingen , zijn door Cajetanus in 1606 in 3 deelen en later (ook te Leiden) bij herhaling — alsmede in 4 deelen — uitgegeven. Hij onderscheidde zich zoowel door zijne innige vereering van Maria als door zijne pogingen, om door middel van geeselslagen, bij zelfkastijding toegediend, de zedelijkheid te bevorderen. Hij is later heilig verklaard.
