Constructie, ontleend aan een Latijnsch woord, dat opbouw of zamenvoeging beteekent, noemt men op het gebied der taalkunde zulk eene plaatsing der woorden van een volzin, die hun onderling verband duidelijk maakt. — In de meetkunde noemt men constructie eene zamenvoeging van lijnen, vlakken enz., om hiervan eene bepaalde figuur te vormen of zamen te voegen, en zij dient er gewoonlijk tot het leveren van een bewijs of tot oplossing van een of ander vraagstuk. Men kan ook formules construeren, wanneer de daarin aanwezige letters eene geometrische waarde hebben. Voorts spreekt men van eene wijsgeerige constructie: deze ontwikkelt de gevolgen, die uit bepaalde beginselen of stellingen voortvloeijen.
Schelling gaf aan zijne wijsgeerige methode dien naam , omdat zij door combinatie van eenige denkbeelden, aan de bespiegeling ontleend, de verschijnselen der ervaring in het licht zocht te stellen. Zij is echter door Hegel verworpen, omdat deze het teregt ongepast rekende, de gronden der ervaringsverschijnselen buiten de ervaring te zoeken.
