Compositie, afkomstig van het Latijnsche woord compositio (zamenstelling), beteekent de vereeniging der deelen of der bijzonderheden tot een geheel. Vormt de hand des kunstenaars deze tot een organisch en smaakvol geheel, dan noemt men eene compositie goed. Het is vooral in de compositie, dat zijn genie zich openbaart. Een schilder kan de landschappelijke voorwerpen of de personen van een historiestuk op zeer verschillende wijze groeperen, en hierdoor verkrijgt hij telkens eene andere compositie.
Nu is het van belang, dat hij met hulp der verbeelding en geleid door zijn schoonheidsgevoel eene zoodanige kieze, waarbij alle deelen, alle bijzonderheden in plaats, houding, uitdrukking, kleur enz. een organisch en harmonisch geheel vormen, dat op den beschaafden mensch een aangenamen indruk maakt. — Op het gebied der muziek is compositie het scheppen van een nieuw muziekstuk. Behalve het talent, om nieuwe denkbeelden en melodieën voort te brengen, moet de componist kennis bezitten van harmonie en rythmus, van declamatie en instrumentatie en vooral een keurigen smaak. Dat alles is in de leer der compositie begrepen. — Eindelijk is compositie de naam van verschillende metaalmengsels, die op goud of zilver gelijken.
