Clant

betekenis & definitie

Clant is de naam van een aanzienlijk geslacht, hetwelk van ouds in de provincie Groningen en wèl te Stedum gevestigd was. Zijne leden hebben aan de twisten der Schieringers en Vetkoopers en later aan den bevrijdingsoorlog tegen Spanje met ijver deelgenomen, zooals wij in de geschiedenis vinden vermeld. Daar lezen wij, dat Albert Clant in 1413 door de Schieringers werd doodgeslagen, — dat zijn zoon Wibrand Clant het hoofd was der Vetkoopers, — dat Egbert Clant, heer van Stedum, lid was der Staten-Vergadering van Groningen, mede de Unie van Utrecht onderteekende, en in 1590 te Bremen in ballingschap overleed, — dat Otto Clant, vaandrig in dienst van den Staat, den 17den Januarij 1586 de kerk te Boxum met de grootste dapperheid verdedigde tegen de Spanjaarden, lijfsgenade weigerde, en sneuvelde, nadat hij zich in zijn vaandel gewikkeld had, — dat Allert Clant, overste in dienst dezer landen, in 1589 vergunning van de Staten ontving, om krijgsvolk te werven, dat hij daarmede naar Rees trok en hier met den vijand slaags geraakte, dien hij met groot verlies deed afdeinzen, — dat Adriaan Clant tot Stedum, heer van Nittersum, geboren in 1600, door Stad en Lande afgevaardigd werd naar de Vergadering van Hare Hoog Mogenden, in 1648 een der afgezanten was bij den vredehandel te Munster en in 1666 overleed, waarna een fraai grafteeken van wit marmer ter zijner eer in de kerk te Stedum is opgerigt, — en dat Egbert Clant, als lid van de regéring der Groninger Ommelanden gewikkeld was in de oneenigheden, die in 1668 de meeste provinciën teisterden, tot de Ommelander heeren behoorde en in 1709 overleed, drie dochters en geen stamhouder nalatend.