Een Spaansch schilder, beeldhouwer en|bouwkunstenaar, werd geboren te Baéza in 1520. Reeds vroeg begaf hij zich naar Rome, bewonderde er de werken van Rafaël, werkte met Michel Angelo in de St. Pieterskerk en op de Villa van Julius II, met Vasari in de zalen der Cancelaria, en volgde in allen deele de manier van Daniël van Volterra.
In 1556 vestigde hij zich te Saragossa, en zijn roem bragt hem weldra in dienst bij Philippus II. Na dien tijd werkte hij doorgaans in het Palaste del Pardo en in den Alcazar te Madrid. In 1562 werd hij hofbeeldhouwer, in 1563 koninklijk schilder, en overleed in 1570. Zijne prachtige fresco’s in den Alcazar zijn in 1734 door de vlammen verwoest. In den Pardo bewondert men van zijne hand eene Medusa, benevens een Andromaché en Perseus. In Madrid en andere Spaansche steden heeft hij onderscheidene altaarstukken geleverd. Zijne menschenbeel- den geven getuigenis van eene grondige ontleedkundige studie ; zijne teekeningen in rood en zwart krijt behooren tot de zeldzaamheden en bezitten voor de kunstliefhebbers een hooge waarde.
