Atalante is de naam van twee heldinnen, die reeds door de oude fabeldichters met elkaâr verwisseld worden.
De eene is de Arcadische Atalante, eene dochter van koning Jasus en van Clymene. Haar vader, in de verwachting van een zoon teleurgesteld, legde haar te vondeling, en zij werd door eene boerin gezoogd. Toen zij volwassen was, werd zij door hare ouders herkend en aangenomen, waarna zij een aantal heldendaden verrigtte en onder de Argonauten bij de lijkspelen van Pelias deel nam aan den worstelstrijd.
De andere is de Boeötische Atalante, eene dochter van Schoeneus, koning van Scyrus, en beroemd om hare bekoorlijkheid en om hare vlugheid. Haar vader verlangde, dat zij in het huwelijk zou treden, maar zij bepaalde, dat ieder jongeling, die aanzoek om haar deed, een wedloop met haar zou houden, en, zoo hij overwonnen werd, van haar gedood zou worden. Nadat velen het waagstuk met hun leven hadden betaald, verwierf Hippómenes de overwinning door gouden appelen, die hij van Aphródite (Venus) ontvangen had, op de baan te werpen. Atalante kon niet nalaten, ze op te rapen, en deze vertraging bezorgde aan Hippómenes de zegepraal. Laatstgenoemde vergat echter Aphródite voor dat geschenk te bedanken, en de godin deed zijne liefde zoo sterk ontbranden, dat hij Atalante omarmde in het heiligdom van Cybele. Hierover was deze zoo vertoornd, dat zij beiden veranderde in een paar leeuwen, die haren wagen moesten voorttrekken.
