Antraigues (Emanuel Louis Henri Delaunay, comte d’) was een staatkundig schrijver in Frankrijk. Hij werd geboren in 1765 te Vivarais in het departement Ardèche en droeg niet weinig bij tot het uitbarsten der Revolutie door zijn wegslepend geschrift “Mémoires sur les Etatsgénéraux, leurs droits et la manière de les convoquer”, waarin hij de omverwerping der monarchie aanprees.
Toen hij niet lang daarna (1789) als afgevaardigde naar de Algemeene Vergadering was gezonden, nam hij de regten van den erfelijken adel in bescherming, verzette zich met kracht tegen de vereeniging der drie standen en verklaarde, dat het koninklijk “veto” een onmisbare steun was der monarchie, terwijl hij tevens zijn burgereed alleen onder zekere beperkingen wilde afleggen. Nadat hij eene openbare aanklagt gelukkig van zich afgeworpen had, werd hij met eene staatkundige zending naar Petersburg en naar Weenen belast. Hier gedroeg hij zich als den steun der Bourbons en als den gelastigde van de vijanden zijns vaderlands. Op een van zijne togten deed Napoleon eene poging om hem op te ligten (1798), maar hij ontsnapte door den bijstand zijner echtgenoote, de beroemde zangeres St. Huberti. Hij begaf zich weder naar Rusland, werd er tot staatsraad benoemd en zag zich belast met eene diplomatische zending naar Dresden. Dáár vervaardigde hij het bekende schotschrift tegen Napoleon, getiteld: “Fragment du 18me livre de Polybe, trouvé sur le mont Athos.” Toen Antraigues kennis had bekomen van de geheime artikelen van den Vrede van Tilsit, begaf hij zich naar Engeland, om zich door zijne inlichtingen verdienstelijk te maken bij het Engelsche ministerie. Hij en zijne gemalin werden in 1812 op een dorp bij Londen vermoord door een bediende, die daarna zich zelven met een pistoolschot om het leven bragt.
