Andréossi (Antoine François, graaf) een Fransch generaal en staatsman, aanschouwde den 6den Maart 1761 te Castelnaudari het levenslicht en nam in 1787 als luitenant der artillerie deel aan den veldtogt in Nederland. Hier werd hij door de Pruissen gevangen genomen. In Frankrijk teruggekeerd, volgde hij na het uitbarsten der Revolutie het Fransche leger en onderscheidde zich bij de belegering van Mantua zoozeer door zijne dapperheid, dat hij tot chef de brigade benoemd en in 1797 met den generaal Joubert naar Parijs gezonden werd, om de veroverde vaandels aan het Directoire over te brengen. Hij trok als brigadegeneraal met Napoleon naar Egypte en verwierf er nieuwen roem, dien hij door zijne wetenschappelijke geschriften verhoogde. Met zijn bevelhebber naar Parijs teruggekeerd, droeg hij niet weinig bij tot de omwenteling van den 18den Brumaire.
Daarna werd hij aan het hoofd geplaatst der artillerie en genie, commandant van Straatsburg en divisie-generaal. In 1800 werd hij benoemd tot chef van den generalen staf der Fransch-Bataafsche armée, daarna tot directeur van het oorlogs- depôt en tot gezant te Londen. Toen de strijd met Engeland weder uitbarstte, nam hij deel aan de krijgsbedrijven in Duitschland en werd in den gravenstand verheven, waarna hij tot 1809 de betrekking bekleedde van Fransch gezant te Weenen. Daarna zond Napoleon hem naar Constantinopel om sultan Mahmoud tot den oorlog tegen Rusland aan te sporen, doch daar de vrede van Bucharest reeds gesloten was, moest Andréossi zich bepalen tot het beschermen van den Franschen handel en tot een wetenschappelijk onderzoek van het Turksche rijk. De vrucht hiervan is zijn geschrift “Mémoire sur ie système des eaux qui abreuvent Constantinople.” In 1814 keerde hij naar Parijs terug en verklaarde zich in 1815 openlijk voor Napoleon. Na de nederlaag bij Waterloo belastte het gouvernement te Parijs hem met het bevel over de eerste militaire divisie en zond hem met 4 andere commissarissen naar het hoofdkwartier der geallieerden om over een wapenstilstand te onderhandelen. Na de verwijdering van Napoleon verklaarde hij zich voor de terugroeping der Bourbons. Aanvankelijk leidde hij een ambteloos leven en hield hij zich bezig met de beoefening der wetenschappen. In 1827 werd hij tot volksvertegenwoordiger gekozen, en hij bestreed in de Kamer met kracht de bekrompene voorstellen der regéring. Hij overleed op de terugreis naar zijne geboorteplaats te Montauban op den 10den September 1828. Hij heeft onderscheidene belangrijke werken nagelaten, van welke wij vermelden “Histoire du canal du Midi” en “Mémoires sur les dépressions de la surface du globe,” alsmede “Relation de la campagne sur la Main et la Rednitz de l’armée gallo-batave.”
