De kinderpokken, meermalen door slavenschepen aangebracht (zie EPIDEMIEËN) gaven in Suriname reeds spoedig aanleiding tot het nemen van quarantaine-maatregelen. Hartsinck (1770) zegt van de pokken-epidemieën sprekende: ‘Echter zijn daaromtrent goede Ordonnantiën gemaakt, ter in achtneeming bij 't aankomen van Scheepen, zijnde den Schipper, Stuurman en Chirurgyn gehouden den Eed te doen, dat'ergeen Pokjes, Bloedloop, Bluskoortsen, of andere besmettelijke Ziektes in 't Schip onder 't Volk grasseeren; ook word'er onderzoek gedaan op 't Schip door den Chirugyn Major, die na examen van alle de Slaaven, bericht doet aan den Gouverneur van zijn bevindinge alvoorens de Gouverneur verlof tot het opkomen verleend: ingeval'er eenige grasseerende Ziekte op is, worden de noodige maatregelen genoomen, om het zelve zo lang buiten te laaten, tot de Ziektes over zijn’.
Een afdoend middel zeker om de kolonie te beveiligen, maar niet zonder bedenking voor de opvarenden.Toen in 1831 in Europa de Aziatische cholera heerschte, werden maatregelen genomen om de overbrenging der ziekte te voorkomen. Zooals onder cholera is
medegedeeld stelde art. 3 der publicatie van 18 Oct. 1831 (G.B. no. 17) de doodstraf in op het afleggen van valsche verklaringen door gezagvoerders, stuurlieden of chirurgijns van binnenkomende schepen. Bij resolutie van den Gouv. Gen. van 5 Oct. 1832 volgde de benoeming van een quarantaine-raad onder diens presidium
en bij publ. van 10 Oct. 1832 (G.B. no. 11) de instelling van een gezondheids-bestuur voor de geheele kolonie. Van een quarantaine-etablissement - aan de monding van de Suriname-rivier gelegen - wordt eerst melding gemaakt in art. 9 van de publ. van 24 April 1843 (G.B. no. 4) houdende maatregelen tot afwering van besmettelijke ziekten. In dit etablissement konden alleen verpleegd worden - n.l. tegen betaling der kosten - schepelingen en passagiers van schepen onder Nederl. vlag, komende uit Nederland en van schepen, die reeds ter reede van Paramaribo of voor het fort Nieuw-Amsterdam lagen, ingeval daarop gevaarlijke besmettelijke ziekten uitbraken. Andere binnenkomende of in quarantaine liggende schepen, aan boord waarvan gevaarlijke besmettelijke ziekten heerschten of zich openbaarden en schepen, die de quarantaine schonden werden verplicht om dadelijk weer zee te kiezen. Vóór de oprichting van het quarantaine-etablissement konden de zieken niet aan den wal verpleegd worden.
Het hierbedoelde quarantaine-etablissement werd na eenige jaren afgebroken en niet dadelijk door een ander vervangen. Dit wijst wel op eenige verslapping in de quarantaine-maatregelen in dien tijd. In zijne Beschr. van Suriname, 's Gravenh. 1854, blz. 186, achtte Van Sypesteyn de behoefte aan een dergelijke inrichting zeer groot. In datzelfde jaar werd de verlaten redoute Leyden, tegenover het Fort Nieuw-Amsterdam tot quarantaine-etablissement ingericht. Dat de toestand daar nog in 1903 allertreurigst was, blijkt wel uit de beschrijving, die H. van Kol in zijn ‘Naarde Antillen en Venezuela’, Leiden 1904, daarvan gaf onder het veelbelovende hoofd ‘In het rijk der muskieten’. Na dien is de inrichting veel verbeterd, maar een
muskietenoord is het gebleven en daarom voor het doel ongeschikt, omdat juist de muskieten overbrengers zijn van vele besmettelijke ziekten. Ook voor Nickerie en Albina zijn quarantaine-etablissementen aangewezen (G.B. 1886 no. 39). De quarantaine-bepalingen tot wering van besmetting door scheepvaart, vastgesteld bij verordening van 23 April 1886 (G.B. no. 26) zijn naderhand min of
meer gewijzigd. De toen geldende tekst der verordening vindt men in G.B. 1907 no. 35.
Ook op Curaçao en de overige eilanden zijn reeds van ouds maatregelen genomen tot wering en bestrijding van besmettelijke ziekten. De wet van 16/17 Maart 1820, die niet was afgekondigd, alsook de bepalingen van het gemeentebestuur van 16 en 23 Aug. 1832 werden bij Publ. van 1 Febr. 1844 (P.B. no. 252) ingetrokken en nieuwe quarantaine-maatregelen voorgeschreven. Als ligplaats voor de schepen op Curaçao werd het Schottegat aangewezen. In hetzelfde jaar werden voor Aruba en Bonaire quarantaine-maatregelen voorgeschreven, voor St. Eustatius in 1851, voor St. Martin in 1856.
In 1866 werd als quarantaine-ligplaats voor de schepen op Curaçao de St. Kruisbaai aangewezen. In 1874 (G.B. no. 7) werden de maatregelen herzien en voor Curaçao als quarantaine-ligplaats aangewezen de Caracasbaai, die het tot heden gebleven is. Daar bevindt zich het ruime en goed ingerichte quarantaine-hospitaal Beekenburg. Bij deze verordening werden ook voor de andere eilanden quarantaine ligplaatsen aangewezen. In 1883 (P.B. no. 17) werden voorzorgs- en quarantaine maatregelen opnieuw gewijzigd.
De internationale sanitaire conventie geldt ook voor de koloniën in de West.
