Voor deze gevreesde ziekte zijn de koloniën in West-Indië, met een enkele uitzondering, gespaard gebleven. Toen in 1831 in Europa cholera heerschte zijn in Suriname bij publicatie van 18 Oct. 1831 maatregelen genomen om de overbrenging der ziekte naar de kolonie tegen te gaan, door de schepen uit besmette plaatsen aan quarantaine te onderwerpen.
Volgens art. 3 zouden gezagvoerders, stuurlieden of chirurgijns, die valsche verklaringen aflegden met den dood worden gestraft. Bij publicatie van 10 Oct. 1832 werd een gezondheidsbestuur voor Suriname ingesteld, ‘mitsgaders eenige maatregelen, voor het geval, dat de cholera Morbus of Aziatische Braakloop zich in dezelve mogt openbaren’. In 1857 (publicatie van 10/16 Feb.) nieuwe maatregelen ter wering van de Cholera Asiatica.Voor Curaçao werden maatregelen voorgeschreven in 1849 en 1854.
De uitzondering boven bedoeld is een epidemie, die volgens een verslag van Dr. P.J. van Thienen in het Tijdschrift West-Indië, 11. 117-124, van 11 Juli - 7 Sept. 1854 in het district Nickerie geheerscht heeft, waarbij 68 personen werden aangetast, waarvan 43 bezweken.
Te Paramaribo hebben tot voor een 15-tal jaren barakken bestaan, in der tijd als voorzorgsmaatregel opgericht en in den volksmond bekend als koléra. Gedurende vele jaren hebben deze barakken gediend als ‘bewaarplaats’ van krankzinnigen.
