George (1732—1799) is de belangrijkste figuur uit den Amerikaansen Vrijheidsoorlog in de eerste jaren van ’t bestaan der Verenigde Staten.
Zijn ouders (van Engelse afkomst) hadden zich in Virginië gevestigd, waar de jonge George een groot landgoed erfde.
In het midden van de 18de eeuw ontwikkelde zich een felle strijd tussen Engeland, dat verschillende kolonies aan de Oostkust van Amerika bezat, en Frankrijk, dat meester was in Canada en in het stroomgebied van den Missouri en gaarne deze gebieden, achter de Engelse bezittingen om, wilde verbinden. In dezen strijd heeft Washington, die aan Engelse zijde streed, zich meermalen onderscheiden. Hij toonde veldheerstalent en wist vooral den vijand in zijn zwakke punten aan te tasten en het juiste moment voor een offensief te kiezen.
Nadat de strijd in den Zevenjarigen Oorlog (1756—1763) ten gunste van Engeland beslist was, trok Washington zich op zijn landgoed terug en liet eerst weer van zich horen tijdens de moeilijkheden met Engeland. Na het uitbreken der vijandelijkheden met het moederland werd hij opperbevelhebber van het leger der opstandelingen.
In den strijd van dat kleine, vaak door honger en andere ontberingen uitgeputte, leger tegen de overmachtige Engelsen, heeft hij zijn meesterschap getoond.
In den beginne werd hij telkens verslagen, had moeilijkheden met den onwil der Amerikaanse vrijwilligers, die wel wilden winnen, maar zich liefst weinig blootgaven, en kwam voortdurend in conflict met het Congres van Afgevaardigden.
Toch hield George den moed erin en wist hij gebruik te maken van de fouten der Engelsen en toen de Fransen hulptroepen zonden onder Rochambeau, stelde hij met hem samen een veldtochtsplan op, waarmee hij de Engelsen in enige weken volkomen schaakmat zette (1781).
Niet alleen op militair gebied, ook op dat der politiek toonde hij zich een meester, vooral toen na de erkenning der onafhankelijkheid een constitutie voor de nieuwe staten ontworpen moest worden.
In 1789 werd Washington president van den jongen Staat; niet ten onrechte noemen de Amerikanen hem den Vader des Vaderlands. Tijdens zijn bewind stond hij een gematigde politiek voor en wenste bij in de buitenlandse verwikkelingen (b.v. Franse Revolutie) neutraal te blijven. Nadat hij in 1793 ten tweeden male tot president gekozen was, weigerde hij in 1797 een derde verkiezing aan te nemen. Hij had het, bij staatslieden wel eens ontbrekende, inzicht, dat zijn taak volbracht was en dat anderen die hadden voort te zetten. Naar verluidt, had hij bij dit besluit het voorbeeld van den Romein Cincinnatus voor ogen.
Hij trok zich op zijn landgoed te Mount Vernon terug in de hoop zijn verdere dagen rustig te slijten, doch reeds het volgende jaar (1798) dreigde er een oorlog met Frankrijk en — daartoe bewogen door president Adams — nam hij op zesenzestigjarigen leeftijd nogmaals bet opperbevel op zich en deed hij het nodige, om het land in staat van tegenweer te brengen. Het kwam niet tot een oorlog. 14 December 1799 stierf Washington op zijn landgoed.
Tijdens zijn presidentschap werd in 1790 de bondshoofdstad Washington gesticht.
