noemt men ’n onderaardse gang, door bergen, onder rivieren of kanalen door, ten behoeve van het verkeer aangelegd.
Riviertunnels vinden wij onder de. Hudson te New York, onder de Schelde te Antwerpen, onder de Seinc te Parijs, spoorwegtunnels in bergstreken en bij ondergrondse spoorwegen.
Moeielijk is 't, om voor een tunnel de juiste richting en den juisten weg te vinden, ingewikkelde berekeningen zijn nodig om hoogte-verschillen door keertunnels te overwinnen. Voor men met de boring en den bouw van een tunnel begint, worden zeer nauwkeurige geologische opnemingen gedaan. Men gaat de hardheid van het gesteente na en de ligging van de lagen en onderzoekt, of zij al dan niet water bevatten, hetgeen van zeer groot belang is.
Steeds maakt men de tunnel breder dan nodig is, omdat men de wanden veelal moet steunen, meestal met gewapend beton. Op geregelde afstanden maakt men nissen in de rots, opdat werklieden, die voor herstellingen in de tunnel moeten zijn, bij het naderen van een trein een veilige schuilplaats kunnen vinden. In zeer lange tunnels heeft men ook ruimten uitgespaard, waar materialen kunnen worden opgeslagen. Meestal zijn de tunnels electrisch verlicht en worden de treinen met electrische tractie voortbewogen. De stoomlocomotieven geven veel rook, die lang in de tunnels blijft hangen en den trein binnendringt. (Zie ook: St. Gotthard).
