De Nederlandse romanschrijver en dichter Jacob van Lennep (1802—1868) werd te Amsterdam geboren. Hij is de schrijver van een aantal, vooral geschiedkundige, romans, welke in zijn tijd en ook daarna gaarne gelezen werden.
De jonge Jacob had tot gouvernante een Zwitserse, een zekere mejuffrouw Waegeli, en deze schijnt op de ontwikkeling van zijn letterkundige talenten groten invloed te hebben uitgeoefend. In een zijner romans voert hij haar als „de beminnelijke juffrouw Stauffacher” ten tonele.Als zovelen van zijn geslacht, ging Jacob te Leiden in de rechten studeren, waar hij in 1824 den meestertitel verwierf.
In 1829 ontving hij zijn aanstelling tot rijksadvocaat en in hetzelfde jaar verscheen zijn eerste geschiedkundige roman „De Pleegzoon”, waarin hij trachtte personen en toestanden ten tijde van Prins Maurits en Frederik Hendrik uit te beelden. Bij het schrijven van zijn romans volgde hij het voorbeeld van den Engelsen auteur Walter Scott, die met zijn geschiedkundige romans, zoals „Ivanhoe”, „Waverley”, „Quentin Durward” enz. een geheel nieuw letterkundig type had geschapen, n.l. den historischen roman.
Op „De Pleegzoon” volgden, behalve „Onze Voorouders”, „De Roos van Dekama”, „Elisabeth Musch”, „Klaasje Zevenster” en „Ferdinand Huyck”. Deze laatste roman wordt algemeen als de beste beschouwd.
Van Lennep is ongetwijfeld een echt smakelijk verteller. Hij beschikt over een helderen stijl, veel geest en humor en weet den loop van zijn verhaal zodanig te leiden, dat eerst de verwarring en verwikkeling der gebeurtenissen en de ophoping der moeilijkheden onoverkomelijk dreigen te worden, om dan het kluwen behendig en keurig te ontwikkelen, tot alles weer terecht komt.
Enkele van zijn romans zijn in het Frans en Duits vertaald. Dan heeft van Lennep een groot aantal dramatische werken, zowel treurals blijspelen, geschreven en buitenlandse dichtwerken vertaald. Zeer veel gelezen werd zijn boek „De voornaamste geschiedenissen van Noord-Nederland, aan zijne kinderen verteld”. Hij bezorgde een volledige uitgave van Vondels werken en schreef er een levensschets met verklaringen en aantekeningen bij.
Van Lennep was van 1853—1856 lid van de Tweede Kamer, voorts lid van de Academie van Wetenschappen en van verscheidene binnen- en buitenlandse letterkundige en wetenschappelijke genootschappen. Zijn proza- en dichtwerken, die herhaaldelijk moesten worden herdrukt, beslaan tezamen niet minder dan 31 delen.
Mogen voor onze moderne jeugd zijn taal en stijl wat ouderwets aandoen, velen, die gevoel hebben voor geest en humor weten zijn werken ook nu nog goed te waarderen: zij zijn de moeite altijd nog waard.
