In het artikel over William Booth is vermeld, dat deze omstreeks 1865 den grondslag legde voor het Leger des Heils, dat thans in 90 verschillende landen zijn nuttig werk doet.
In 1878 werd deze beweging, die in 't begin „Christelijke zending” heette, omgedoopt in „Leger des Heils” en in de daarop volgende jaren breidde zij zich ongekend snel uit.
Het Leger des Heils is internationaal en doet niet aan politiek: zijn enig doel is, om aan alle mensen en vooral aan armen en maatschappelijk verongelukten het evangelie van Christus te brengen en hen ook stoffelijk zoveel mogelijk te helpen.
Aan het hoofd van het Leger staat de Generaal; op het ogenblik is dit Catherine Booth, de dochter van den stichter. Is deze „generaal” dus een Engelse, de verdere leiding van het Leger berust bij mensen van verschillende nationaliteit.
Het arbeidsterrein van het Leger des Heils wordt verdeeld in 50 „territories”, tezamen bevattende vele duizenden korpsen.
Ieder korps staat onder bevel van een bevelvoerend officier met één of twee assistenten, die overdag huisbezoek doen in het tot hun korps behorend district. Ze trachten de armen te helpen, staan zieken en stervenden bij en verkopen de Legeruitgaven, in Holland in ’t bizonder de „Strijdkreet”, het officiële orgaan van de organisatie.
Verder worden er, om de aandacht van de massa op God en Zijn dienst te vestigen, geregeld, zowel buiten als in zalen, bijeenkomsten gehouden, meestal met begeleiding van muziek en zang, want William Booth beschouwde de muziek als een machtig hulpmiddel, om de mensen te bereiken.
Maar behalve in deze takken van dienst is het Leger nog op veel ruimer gebied werkzaam. Het bezit thans vele honderden maatschappelijke inrichtingen, b.v. nachtasyls, lokalen voor voedselverstrekking, volkslogementen, waar daklozen tijdelijk onderdak vinden en waar ze papier sorteren, houthakken enz., totdat werk voor hen gevonden is.
Ook in de reclassering, het streven om voor ontslagen gevangenen de terugkeer in de maatschappij gemakkelijker te maken, speelt het Leger des Heils een tamelijk belangrijke rol. In ons land heeft het voor dit doel 16 doorgangshuizen en verschillende landkolonies, waar de menseti worden opgeleid, om straks als landarbeiders in hun onderhoud te kunnen voorzien. Verder zijn er tehuizen voor hulpbehoevende moeders, ziekenhuizen, tehuizen voor drankzuchtigen, hospitalen, klinieken, sanatoria en andere inrichtingen. Ook voor arme, verwaarloosde kinderen wordt gezorgd; dat bewijzen de vele bewaarscholen, tehuizen voor jongens en meisjes, industrie- en huishoudscholen en dagscholen. Deze veelomvattende arbeid wordt uitsluitend in stand gehouden door vrijwillige bijdragen. Zoveel mogelijk moet ieder territory (legerafdeling) zichzelf onderhouden.
Behalve de officieren, die salaris ontvangen, bestaat het grootste deel van de Leger des Heils-werkers uit gewone soldaten. Ieder, die zich hiertoe geroepen voelt, kan na een proeftijd als soldaat worden ingezegend. Bekeerlingen mogen zich aansluiten als „recruten” en dragen als herkenningsteken een klein stukje Legerlint in de kleuren van de Legervlag, rood, geel en blauw, welke kleuren achtereenvolgens symboliseren het bloed van Jezus Christus, het vuur van den Heiligen Geest en reinheid des harten.
De Heilsoldaten ontvangen van het Leger geen enkele geldelijke vergoeding en blijven dus in hun eigen beroep werkzaam.
Als een enkel staaltje van den enormen omvang van den Legerarbeid kan dienen, dat in één jaar tijds door de in de gehele wereld bestaande hotels, toevluchtsoorden en gaarkeukens tezamen werden verstrekt niet minder dan ruim 13 millioen bedden en 34 millioen maaltijden.
