Eliza Laurillard (1830—1908) is een zeer populair Nederlands schrijver geweest. Hij werd geboren te Rotterdam, studeerde en promoveerde te Leiden in de theologie en stond achtereenvolgens als predikant te Santpoort, te Leiden en te .Amsterdam.
Hij is een zeer vruchtbaar schrijver geweest, die behalve een groot aantal leerredenen ook tal van liederenbundels, novellen en verhalen in het licht gaf. Wij noemen uit zijn werken: „Peper en zout”, „Geen dag zonder God”, „Rozen en klaprozen”, „Sprokkelhout” en tal van andere bundels. Hij was een groot tegenstander van de doodstraf, die juist in zijn tijd (1870) in ons land werd afgeschaft. Over dit onderwerp schreef hij o.a. „De doodstraf” (1865) en „De afschaffing van de doodstraf verdedigd tegen L. J. van Rhijn” (1870).
Ook heeft hij veel voor jongeren geschreven. Het tijdschrift voor de jeugd „Bato”, dat onder zijn leiding stond, bevatte veel bijdragen van zijn hand.
Vele van zijn gedichten zijn om hun eenvoudige geestigheid en frissen, opgewekten toon nog zeer de moeite waard, om gelezen te worden.
In 1904 werd Laurillard emeritus-predikant en vestigde zich te Santpoort, waar hij vier jaar later overleed.
