John Keats (1795—1821) was een Engels dichter, die zich, hoewel reeds op 26-jarigen leeftijd gestorven, door zijn werken een plaats heeft verworven onderde voorname figuren der wereldliteratuur.
Vader Keats, die stalhouder was, stierf, toen John nog maar 9 jaar oud was. Deze bezocht met zijn broers de school te Enfield, waar hij bij zijn kameraden bekend stond om twee dingen: zijn vechtlustigen aard èn zijn leeslust. Na zijn schooljaren ging hij in de leer bij een chirurgijn, doch na enkele jaren verliet hij dezen dienst, om zijn studiën voort te zetten aan het „Guysen St. Thomas”-hospitaal in Londen.
Langzamerhand bleek echter, dat de poëzie zijn werkelijke liefde had en toen hij den groten Engelsen dichter Shelley had leren kennen, gaf hij zijn medische studies geheel op.
In 1817 en 1818 verschenen achtereenvolgens twee werken, waarvan het eerste, een dichtbundel, nog weinig kunstwaarde bezit, doch waarvan het tweede „Endymion, a poetic romance”, reeds veel beter was. In den loop der volgende jaren bleef zijn talent zich ontwikkelen, doch zijn zwakke gezondheid ging steeds achteruit.
In 1820 zag zijn laatste werk, „Lamia, Isabella, The eve of St. Agnes, and other poems” het licht.
Uit dezen bundel blijkt eerst recht de grootheid van zijn gave. Er zijn werken bij van volmaakte schoonheid. In September 1820 vertrok Keats naar Italië in de hoop, daar verbetering te vinden voor zijn steeds achteruitgaanden gezondheidstoestand. Hij leefde daar echter nog slechts enkele maanden: reeds in Januari 1821 kwam het einde. De jonggestorven dichter werd op het Protestantse kerkhof te Rome begraven.
