Percy Bysshe Shelley (1792— 1822) was een Engels dichter. Hij bezat al heel jong veel onafhankelijkheidsgevoel, dat hij met veel vrijmoedigheid uitte.
Hij deed eerst een onberaden huwelijk, trouwde opnieuw en vestigde zich in 1818 in Italië, waar hij veel met Byron omging. Ook zijn tweede huwelijk was niet gelukkig en er was reeds sprake van ’n derde verbintenis, toen hij in 1822 bij Livorno verdronk.
Een hoofdkaraktertrek van Shelley was zijn hartgrondige afkeer van allen dwang en tyrannie . Zijn diepdoorvoelde poëzie geeft hem recht op een plaats onder de grootste dichters van de 19de eeuw; hij is ook voor onze letterkunde van betekenis geweest: de mannen van tachtig beschouwden Shelley als den apostel van hun schoonheidsideaal. Het meest algemeen bekend zijn wel zijn kleinere werken: „Ode to the Skylark”, „The Goud”, „The sensitive plant”, „Ode to the West Wind” e.a., maar hij heeft ook verscheidene werken van groteren omvang geschreven, zoals: „Alastor or the Spirit of Solitude”, „The revolt of Islam”, „Adonais” (lijfzang op zijn eveneens jonggestorven vriend Keats), het beroemde „Epipsychidion” en het dramatische gedicht „Prometheus Unbound”, een verheerlijking van den vrijheidskamp der mensheid.
