betekent letterlijk overlevering. Onder kabbala verstaat men de Joodse geheime leer.
Naast de Bijbelse boeken van het Oude Testament, waaronder de vijf boeken van Mozes en de profeten de voornaamste plaats innemen, ontstonden reeds in de eeuwen vóór Christus ook nog geschriften, die over wetsverklaring en schriftuitlegging handelden. In de ie tot 7e eeuw n. Chr. werden deze geschriften verzameld. Ze vormen met andere rechtsvoorschriften en godsdienstige overleveringen den Talmoed. Maar naast deze verzameling van boeken werden sedert de 3e eeuw n. Chr. ook de geschriften van Joodse godgeleerden verzameld, die eenmystieke godsdienstige wijsbegeerte verkondigden. Het zijn voornamelijk bespiegelingen omtrent het ontstaan der wereld, over den naam en de eigenschappen van God, de aartsengelen, de engelen en geesten, over de menselijke ziel en haar betrekking tot God en tot het stoffelijk bestaan.
Deze verzameling van leerstellingen nu is de Kabbala. Zij bestaat uit verschillende boeken, waarvan de bekendste zijn de boeken Jetsira en Sohar. Geleerden hebben zich met de studie der Kabbala bezig gehouden, o.a. Simon ben Jochai en Mozes van Leon.
Na de 14e eeuw ontaardde de beoefening der kabbalistische studie in goochelarij, zoals toekomstvoorspellingen en allerlei getover. Eerst in de 19e eeuw beleefde de godsdienstig-wijsgerige richting der Kabbalisten een nieuwe bloeiperiode door de vooral in Gallicië en Polen verbreide secte, die zich (weer) Chassidim noemde. Maar ook hier kwam spoedig het verval en thans zijn de wonderrabbi’s of zaddïks, die in de Slavische landen rondtrekken, de enig overgebleven resten van deze secte.
