is afgeleid van het Latijnse woord incubare = ergens liggen. In de oudheid noemde men incubatie den z.g. tempelslaap, d.i. het gebruik, om in een tempel van Aesculapius of in een aan dezen god gewijde grot te slapen, in de hoop, om in den droom een uitspraak van het orakel te vernemen of van een ziekte te genezen — zie ook: Aesculapius en Orakel.
De medische wetenschap verstaat onder incubatie het ontwikkelingstijdperk ener ziekte, het tijdsverloop tussen een besmetting en het uitbreken der ziekte. Dit kan soms enkele uren, maar bij enkele ziekten (b.v. malaria) ook enige weken duren.
Nu ga je ook het verband zien tussen allerlei maatregelen op hygiënisch terrein en wat we je zo juist vertelden over het incubatie-tijdperk van bepaaldelijk gevaarlijke en besmettelijke ziekten.
Stel dat in een bepaalde havenstad een besmettelijke ziekte is uitgebroken, waarvan het incubatie-stadium 2 weken bedraagt; het is dan zonder meer duidelijk, dat een schip, dat sinds het vertrek uit die haven 3 weken onderweg is geweest, zonder dat zich onder passagiers of bemanning enig teken van de ziekte heeft vertoond, kan worden toegelaten in andere havens.
Is het 3 dagen onderweg, is de ziekte in de vertrekhaven hevig en de mogelijkheid, om op andere wijze vast te stellen, of besmetting heeft plaats gevonden, niet aanwezig, dan moet het schip voor de rest van den incubatie-tijd, dus 10 dagen, in quarantaine. Dan moet gebleken zijn, of er infectie heeft plaats gehad of niet. Dit is dus de grond van het algemeen toegepaste, zogenaamde isolatie-systeem in geval van verdenking of zekerheid van contact van gezonden met lijders aan besmettelijke ziekten.
