Het woord staat voor een van de mooiste herinneringen, welke men op zijn levensweg kan meenemen: de herinnering aan de beide geweldige heldendichten, de Ilias en de Odyssee, van dezen dichter. En als men er nader op ingaat, dan blijft de litteraire schoonheid, doch dan wordt Homerus zelf een vage figuur uit de Griekse Oudheid.
Net zo min als we zeker weten, of en in hoeverre hij deze werken heeft gemaakt, evenmin weten we verder iets van deze beroemde figuur. Waar, wanneer, ja zelfs of hij wel geleefd heeft, weten we niet.Over al deze vragen is een uitgebreide literatuur ontstaan, waarin heel veel verondersteld wordt, maar niet veel bewezen. De resultaten zijn dan ook eigenlijk alleen maar van belang voor geleerden; voor andere mensen is Homerus de dichter van Ilias en Odyssee en daarmee basta.
Die twee werken behoren tot de oudste ons overgeleverde Griekse literatuur. Hun inhoud is zo belangrijk, dat de tegenwoordige mensen er nog precies zo van kunnen genieten als voor eeuwen de Oude Grieken, wat men nu juist niet van alle oude litteratuur kan zeggen.
Zijn uitbeelding van mensen en goden is meesterlijk. Ook de goden treden in zijn werken op en gedragen zich geheel als mensen, met hun fouten en gebreken. Soms zijn dan ook hun daden en handelingen verre van goddelijk. Homerus’ werken hebben er veel toe bijgedragen de Griekse Mythologie vaste vormen te geven.
Bij latere dichters en schrijvers is Homerus’ invloed vaak zeer duidelijk aan te wijzen.
