was in Spanje al van ouds de titel van de allerhoogste adellijke personen. In de 13e eeuw is deze titel ontstaan.
De grandes hadden verschillende voorrechten: zij hadden koninklijke lenen in bezit, mochten eigen soldaten werven, waren vrij van belastingen en, hoewel ze verplicht waren hun vorst in den oorlog te dienen, mochten ze ook, als ze wilden, het land verlaten en bij een ander vorst in dienst treden. Verder was een belangrijk voorrecht van de grandes, dat ze in tegenwoordigheid van den koning den hoed op mochten houden.
De koning sprak hen aan met „mi primo”, wat neef betekent, terwijl de koningin opstond, om hun gemalinnen te begroeten. Karel V maakte van dezen onafhankelijken leenadel een hofadel en riep drie klassen van grandes in het leven.
De leden van de eerste klasse mochten den hoed opzetten, vóór zij den koning aanspraken; die van de tweede klasse dekten het hoofd, nadat zij den koning hadden aangesproken en de leden der derde klasse, zodra ze het antwoord hadden gehoord. Ze droegen allemaal den titel van excellentie.
Die drie klassen bestonden tot voor kort nog. Na door Joseph Bonaparte, den broer van Napoleon, die een tijdlang koning van Spanje was, te zijn afgeschaft, werden ze weer ingesteld door Alfons XII.
De dragers hebben echter geen voorrechten meer.Grandeza (of Italiaans: Grandezza) betekent grootte of hoogheid. Er wordt mee bedoeld de waardigheid van een Spaansen grande of ook wel het zwierige gedrag, dat zulk een hoog adellijk persoon eigen is of behoort te zijn. Ook verstaat men wel onder de grandeza van Spanje de hogere adel als geheel.
