Evenals de elfen, waarover we vroeger al iets vertelden, horen ook de feeën thuis in oude overleveringen en volkssprookjes, die van ouders op kinderen werden oververteld.
De drie schikgodinnen, die zo sterk in het oude volksgeloof leefden en die in het Latijn Pareen (Fata), in het Grieks Moirai, in het Keltisch Matres en in de Germaanse mythologie Nornen heetten, worden in het Frans ook wel fées — feeën — genoemd.
De feeën uit de sprookjeswereld, al staan ze ongetwijfeld in nauwe betrekking tot de bovengenoemde feeën, zijn vooral liefelijke geesten, die in wouden en grotten en aan rivieren wonen en meest de gedaante hebben van jonge meisjes. Ontelbaar zijn de verhalen van deze feeën, welke verhalen vooral in de oud-Bretonse, Italiaanse en Franse letterkunde voorkwamen en later, zelfs tot aan de revolutie, in Frankrijk veel gelezen werden (contes de fées).
Een enkele maal worden met feeën ook bedoeld een geheimzinnig soort vrouwen, die dan overeenkomst vertonen met heksen.
