zijn de geheimzinnige, luchtige wezentjes, die je in sprookjes veel tegenkomt, meestal in gezelschap van kabouters. Er zijn over de gehele wereld, onder andere in de Germaanse landen, duizenden en duizenden oude volksverhalen in omloop, waarin de elfen een rol spelen.
Ze zijn afkomstig uit oude tijden, toen de mensen algemeen geloofden, dat de bossen, weiden en beken bevolkt waren met die vlinderachtige figuurtjes, soms mooi en liefelijk, maar soms lelijk en mismaakt. De eerste, de lichtelfen, waren den mensen goed gezind en hielpen hen vaak als ze in moeilijkheden verkeerden, maar de laatsten, de zwarte elfen, die in grotten en holen leefden, hebben menigen eenzamen reiziger een lelijke poets gebakken.
Als koningin van het elfenvolkje werd door de Germanen beschouwd de godin Holda of Berchta, die veelal genoemd wordt als de gemalin van Wodan of Odin.
Eigenaardig is, dat vooral in het oude Duitsland ook de nachtmerrie als een boze elf werd voorgesteld. Zowel de Duitse als de Engelse en Ierse balladen en volkssprookjes wemelen van elfen en andere vreemde wezentjes. Heel bekend is Shakes- paere’s sprookje „Midzomernachtsdroom”, dat ook in ons land meermalen is opgevoerd en waarin het hele elfenrijk met den elfenkoning Oberon en zijn gemalin Titania optreedt. Puck is een beroemd geworden elf, die ook in dit sprookje voorkomt.
