noemt men de baan, die de zon in den tijd van één jaar aflegt. Daar onze aarde zich in een plat vlak om de zon beweegt, is het voor ons, alsof de zon een groten kring aan het hemelgewelf beschrijft, die den equator des hemels in twee punten, die l8o° van elkander verwijderd liggen, snijdt.
Deze punten noemen we het lentepunt en het herfstpunt (zie ook: Dierenriem).Als de zon op 21 Maart door het lentepunt gegaan is, staat ze daarna voor de bewoners van het Noordelijke halfrond dagelijks om 12 uur ’s middags wat hoger aan den hemel; daardoor is het ook eiken dag wat langer licht. Op 21 Juni bereikt zij ’s middags het hoogste punt en beschrijft ze dus den grootsten boog, terwijl deze dag de langste is op het Noordelijk halfrond en de kortste op het Zuidelijk halfrond. Nu gaat de zon eiken dag een lageren boog beschrijven; op 23 September passeert ze den equator des hemels opnieuw, overal op aarde duurt de dag dan 12 uur. Nu daalt ze voor ons op het Noordelijk halfrond onder den equator en de dagen worden steeds korter. Op 22 December heeft de zon van de aarde uit gezien haar laagsten stand voor het Noordelijk halfrond bereikt. We hebben den kortsten dag, dan wordt de zonneboog weer hoger.
Reeds in de grijze oudheid hebben de mensen zich beziggehouden met den stand van den zonneboog in verband met de ecliptica.
