(het woord betekent letterlijk overgrootmoeder, al zijn er ook, die er het woord „dichtkunst” in zien), is de naam van twee verschillende oud-Noorse werken, die van groot belang zijn voor de kennis van de oude dichtkunst van Scandinavië en Ijsland. Heel wat bizonderheden van de oude geschiedenis en godenleer van de Germanen zijn door de Edda bekend geworden.
Allereerst heeft men de proza-Edda, ook wel Snorra-Edda genoemd, naar den IJslandsen geleerde Snorre Sturleson, die veel heeft bijgedragen, om de afzonderlijke delen tot één geheel samen te voegen. De proza-Edda bevat heel wat góden- en heldensagen en wel honderd verschillende verzen, terwijl de poëtische Edda, een verzameling van Oud-Noorse en IJslandse liederen is. De laatste draagt ook wel den naam van Saemundar Edda, naar den priester Saemund den Wijze (in 1133 overleden), die de zangen moet hebben verzameld.
