Sudor, de uitwaseming, welke wordt afgescheiden door de zweetkliertjes van de huid (zie ald.). Het Z. smaakt zoutig en riekt zurig.
In den gewonen toestand van lichaam en geest wordt slechts zooveel Z. afgescheiden, als in denzelfden tijd onmerkbaar kan verdampen. Bij sterken bloedsaandrang naar de zweetkliertjes of bij belemmering van de uitwaïseming aan de oppervlakte der huid (bijv. in zeer vochtige lucht, of tijdens een bad van heeten waterdamp, enz.) vertoont het zich echter droppelsgewijs op de huid. De scheikundige bestanddeelen van het Z. zijn: water (99 pCt.), ©enige vluchtige vetzuren (mierenzuur, boterzuur, azijnzuur), vet, choleristine., sporen van een kleurstof, urinestof en ©enige minerale zouten (inz. gewoon zout). De af scheiding van het Z. heeft plaats door de werking van bijzondere zenuwen, die haar prikkels ontvangen uit een bepaald gedeelte van het verlengde merg, het zg. zweetcentrum. Men schat de hoeveelheid Z., die dagelijks wordt afgescheiden, bij een volwassen persoon op 500 a 800 gram. Bij overvloedig drinken, hooge temperatuur, zwaren spierarbeid enz. kan de afscheiding klimmen tot 1600 gram of nog meer per uur; ook neemt zij toe bij hevige aandoeningen (angstzweet), bij verstikking en bij sommige vormen van vergiftiging.
Ook zijn er verschillende middelen, die de zweet-afscheiding aanzetten; daaronder staat d© poliearpine bovenaan; atropine daarentegen doet het perspireeren verminderen. De zweetafscheiding is van veel beteekenis voor het regelen van de lichaamswarmte; het Z. onttrekt bij haar verdamping op de huid het lichaam een groote hoeveelheid warmte; ook voert het ©enige onbruikbare en schadelijke stoffen buiten het lichaam. De door het Z. vochtig gehouden afschildering der huid komt licht tot ontbinding en dit veroorzaakt het kwalijkriekend Z. Het uitblijven der perspiratie bij gezonde personen wordt ten onrechte voor een slecht teeken gehouden. Het doorbreken van het Z. bij een ziekte wordt echter door de geneeskundigen algemeen voor een goed teeken gehouden (kritisch zweet), behalve bij gewrichtsrheumatisme en tering. De kunstmatige onderdrukking der perspiratie is onschadelijk; de beste middelen daartoe zijn: groot© zindelijkheid, herhaald verschoonen, veelvuldige baden en wasschingen met zeep en Fransche brandewijn, bepoedering der perspireerende huidplekken met salicylpoeder.
Zweetdrijvende middelen worden vooral aangewend bij verkoudheid en ophooping van water in het lichaam. De afscheiding van sterk, bijtend Z. kan wonden en zweetblaartjes (zie ald.) veroorzaken, en is een zeer lastig euvel, waartegen salicylzuurpoeder en formaline-alcohol goede middelen zijn, terwijl het zweeten der handen, hetwelk meest voorkomt uit zenuwachtigheid (nervositeit), het best bestreden wordt door vermeerdering van de werkzaamheid van de bloedvaten der hand door snelle afwisseling van handbaden in koud en warm water. Zie ook Zweetvoeten.
