naarn van 3 pausen en 1 tegenpaus:
V. I, (heilige) geb. in Afrika, overl. 198, veroordeelde Theodorus van Byzantium, die de godheid van Christus loochende, stelde den dag van het Paaschfeest vast en stierf den marteldood onder Septimius Severus. Zijn feest wordt gevierd 28 Juli.
V. II, (Gebhard) overl. te Florence 1057, kwam in 1055 op den pauselijken troon, zond Hildebrand als legaat naar Frankrijk om er de simonie te beteugelen, maakte in 1056 een reis door Duitschland en verzoende keizerin Agnes met de haar vijandige rijksgrooten.
V. III, (Desiderius) geb. omstreeks 1027, overl. 1087, werd abt van Monte Cassino (1057), legaat te Konstantinopel (1058), kardinaal (1059) en paus (1086). Met behulp van markgravin Mathilde van Toscane deed hij zijn intrede in Rome, waarvan de tegenpaus Guibertus evenwel een deel bleef bezet houden, predikte een kruistocht tegen de Arabieren in Afrika en stierf na slechts vier maanden te hebben geregeerd. Wij bezitten van hem Dialogorum libri IV (in 1654 uitgegeven).
V. IV, (Octavianus) tegenpaus van Alexander III, sedert 1138 kardinaal en door een gedeelte der kardinalen gekozen in 1159—64, te Lueca overl.
