volgens de sage de zevende en laatste koning van Rome (534 —510 v. Chr.), zoon van den vorige en schoonzoon van Servius Tul.ius, dien hij vermoordde; zijn regeering zou despotisch geweest zijn.
De algemeene ontevredenheid barstte los door het misdrijf, hetwelk zijn zoon Sextus op Lucretia (zie Lucretia gens, nr. 1) pleegde; terwijl de koning Ardea belegerde, riep Junius Brutus het volk op; den koning met de zijnen werd de terugkeer in Rome geweigerd en de republiek aldaar opgericht. Tarquinius Collatinus, de echtgenoot van Lucretia, was de eenige van het geslacht, die niet verbannen werd; hij werd zelfs consul, doch ging, voor het wantrouwen des volks wijkend, ten laatste ook in ballingschap. De pogingen van den verdreven koning om weer aan ?t bewind te komen, waren alle vergeefsch; hij begaf zich tot Aristodemus, den tiran van Cumae en overl. 495 v. Chr. In de geschiedenis van T. 3. en Tarq. Priscus is alleen historisch, dat een voornaam etruscisch geslacht (Tarchna), welks graf in Caere is gevonden, bestaan heeft en waarschijnlijk eenigen tijd in Rome heeft geregeerd.
