concrement, Calculas, Concrementum, steenharde vormingen, voorkomende in de holten van het lichaam, doch daarmede niet vergroeid. Steenvorming komt meestal tot stand, doordat uit de lichaamsvochten zekere minerale en organische bestanddeelen neergeslagen worden en zich ophoopen rondom vaste punten.
Dit neerslaan van stoffen heeft plaats wanneer de voorwaarden, noodig om de zich afscheidende stoffen in opgelosten toestand te houden, ophouden te bestaan, of dan, wanneer nieuwe omstandigheden of invloeden optreden, welke de precipitatie der opgeloste stoffen bewerken. Steenige concrementen kunnen zich vormen in de urinewegen (urinesteenen, zie ald., graveelzand, Calcull ur in ar ii of Urolithi, de oorzaak van de steenziekte of het graveel, Lithiasis), in de galblaas (zie Galsteenen), in de darmen (darmsteenen, zie b.v. Bezoarsteenen), in de uitloozingsbuizen der speekselklieren (zie Speeksel), in de bronchieën, in de voorstanderklier, enz. Hun aantal kan van een enkele tot een honderdtal bedragen; dikwijls zijn ze zeer klein, zoodat ze met de natuurlijke excreties geloosd kunnen worden; ze kunnen echter ook een aanzienlijke grootte bereiken; in de urineblaas b.v. heeft men steenen ter grootte van een ganzenei gevonden. Niet zelden worden zij de oorzaak van levensgevaarlijke stoornissen.
