gezegd Salvatoriello, schilder en etser, tevens satirisch dichter en toonkunstenaar, in 1605 te Renella in Napels geb., legde zich tegen den zin zijner ouders op de kunst toe. Op zijn 18de jaar zwierf hij eenzaam in Apulië en Calabrië, waar hij ook een tijd lang onder roovers moet geleefd hebben.
Omstreeks 1640 bevond hij zich te Rome, waar Ipj naam begon te maken. Het liefst stelde hij in zijn schilderijen ruwe wildernissen voor, waaraan hij door herder-, roover- en soldatengroepen leven bijzette. Ofschoon hij zich vele vrienden maakte, haalde hij zich door zijne spotternijen toch ook voortdurend vele vijanden op den hals en de academie te Rome bleef voor hem gesloten. Hij overl. in 1673. Zijn stijl behoort tot dien der Napelsche naturalisten; zijn werk munt uit door oorspronkelijkheid en getuigt van groote vindingrijkheid; zijn beste stukken zijn te Parijs (Louvre), Rome en Florence. Zijn Poesie en lettere verschenen 1892 in 2 dln.
