een kunststijl uit het midden der 18de eeuw van uitermate, en ondanks grooten rijkdom, fijn en sierlijk dekoratief karakter. Het rococo is eene zuivere weerspiegeling van den geest der toenmalige samenleving.
De bloeitijd van den stijl valt in Frankrijk samen met de regeering van Lodewijk XV, wiens appartementen in het slot te Versailles hem o.a. op schitterende wijze vertolken. In Frankrijk bereikte het rococo het toppunt zijner ontwikkeling, maar ook in Duitschland vertoonen het tal van paleizen, als Sanssouci van Frederik den Groote, de paleizen van Würzburg en Brühl. Terwijl bij het rococo in de bouwkunst nog vaak een grootsche trek het geheel beheerscht, wordt onder zoogen. Rocaille een kunstwijze aangeduid, waarbij de diepere beteekenis der vormen geheel uit het oog werd verloren en uitsluitend de aandacht gewijd aan het bereiken van wufte, gezochte dekoratieve effekten, onder zooveel mogelijke vermijding van strenge lijnen en vormen. Hiertoe behooren bijv. enkele paviljoens van den Zwinger te Dresden. De reaktie hiertegen werkte, ongeveer in het midden van de tweede helft der 18de eeuw, in de hand dat de strengere vormen van den Louis XVI-stijl, gedeeltelijk geïnspireerd door de ontgravingen te Herculanum en Pompeji, veld wonnen.Na gedurende lange jaren veroordeeld te zijn als eene kunstontaarding en verbastering, is thans eene juistere waardeering van den rococo-stijl, beschouwd in het licht van zijn tijd, ontstaan.
