gelijkmatige beweging bij de muziek, het spreken, den dans; elke beweging waarin een zekere maat heerscht; in toonen dichtkunst de verbinding van woorden of tonen naar een zekeren symmetrischen en harmonischen val, de rangschikking van korte en lange tonen, binnen de grenzen van een maat of een aantal maten. R. is niet de maat zelf, niet de verdeeling van den tijd in gelijke deelen.
Het R. in de muziek bestaat in de afwisseling van tonen van verschillende lengte, binnen een gelijkmatig wederkeerende tijdmaat, maat geheeten. Tot het R. der poëzie behoort vooreerst de groepeering van lange en korte lettergrepen ten opzichte van den duur harer uitspraak, hetgeen het metrum uitmaakt, en ten tweede het accent of het verschillend gewicht van den toon der lettergrepen, waardoor bij de uitspraak der verzen het metrum gewijzigd wordt. De lettergreep, die met verheffing van toon wordt uitgesproken, staat in de arsis, de lettergreep daarentegen, of de lettergrepen, die met daling van toon worden uitgesproken, worden gezegd in de thesis te staan. De vereeniging van minstens 2 en hoogstens 4, deels lange, deels korte lettergrepen heet een voet, en deze voeten maken den grondslag van het vers uit. De meest gebruikelijke voeten zijn: 1) van 2 lettergrepen: pyrrhichius, jambus, trochaeus, spondeus; 2) van 3 lettergrepen: tribrachys, molossus, bacchius, palim- of anti-baeohius, creticus of amphimacer, anapaestus, amphibrachys, dactylus; 3) van 4 lettergrepen: dispondeus, dipyrrichius of proceleusmaticus, choriambus, antispast, ditrochaeus, dijambus, jonicus a majori, jonicus a minori, de epitritus van vierderlei soort, en de 4 paeonen, die uit 3 korten en 1 lange bestaan. Door de samenvoeging van zulke voeten ontstaat een versregel. Men kan een versregel voet voor voet (de monopodie), of ook door twee (dipodie), of drie voeten (tripodie) samen te verbinden, af meten; zoo wordt b.v. het anapaestisch vers der ouden dipodisch, dat der .nieuweren monopodisch afgemeten. Het R. is in de verskunst als het voornaamste element te beschouwen en bepaalt de aesthetische waarde van een vers. Zie ook bij Muziek.
