Acidum phosphoricum, het hoogste oxyde van den phosphorus, naam van een drietal zuren, afgeleid van het phosphorzuuranhydrid (phosphorpentoxyde, 2 atomen phosphor, 5 at. waterstof, zie Phosphor).
1) het gewone of driebasische P. (3 at. waterstof, 1 at. phosphor, 4 at. zuurstof), verkregen wanneer rooden phosphor geoxydeerd wordt met salpeterzuur, of door het anhydrid op te lossen in water, ook uit basisch phosphorzure kalk; smaakt zuur, is reukloos, niet vergiftig, en geeft bij verdamping een stroop (soortelijk gewicht 1.88) en kristalliseert (ortho-P.). Bij 220° ontstaat door uittreden van water gewoon P.;
2) vierbasisch P., ook para- en pyro-P. geheeten, P2 03 (OH)4, en bij 400°
3) eenbasisch of metaP., dat glasachtig en vluchtig is. P. dient als geneesmiddel en vele van zijn zouten worden in de techniek gebruikt.
