stoïcrjnsch philosoof, geb. omstreeks 180 v. Chr. te Rhodus, verbleef langen tijd te Rome; waar hij een huisgenoot van den jongen Scipio> was, die hem ook in 143 op een gezantschapsreis naar Alexandrië medenam.
Na den dood van zijn leermeester Antipater, aanvaardde hij de leiding der stoïcijnsche school in Athene. Hij overleed omstreeks 111 v. Chr. Hij wijzigde de stoïcijnsche leer door er platonische en aristotelische bestanddeelen in op te nemen; voorts matigde hij veel ruwheden dier leer en helde tot een beschaafd en bescheiden eclectisme over. Grootendeels aan zijn invloed is de verbreiding van het stoïcisme onder de Romeinen te danken; zoo werkte hij bijv. op Laelius, op den rechtsgeleerde Q. Mucius Scaevola, op M._ Terentius Yarro, eindelijk ook op Cicero, die in verschillende zijner philosophische geschriften werken van P. gebruikt heeft. _
