een door Auer von Welsbach, den uitvinder van het gasgloeilicht, uitgevonden vorm van eleetrisch licht, waarbij een osmiumdraad de gloeizelfstandigheid is. Daar osmium een uiterst hard en broos metaal is, scheen het aanvankelijk onmogelijk het direct tot een draad te verwerken; men deed dit langen tijd door eerst een draad te persen van osmiumverbindingen en koolstof en daar vervolgens alle overtollige stoffen door verdamping en verbranding uit te verwijderen; men verkreeg dusdoende wel een osmiumdraad, doch een zeer zwakke, niet in staat om de gebruikelijke spanning in lichtleidingen (110 volt) te weerstaan, hoogstens van 50 volt, zoodat men steeds eenige osmiumlampen achter elkander moest schakelen, zoo men geen transformatoren wilde voorschakelen; bovendien moest de draad steeds verticaal gehouden worden, daar zij anders omboog en spoedig bezweek.
Ben zeer geringe stroom was evenwel reeds voldoende om den draad in gloeiing te brengen en een helder licht te doen uitstralen. Ook behield de draad dit lichtgevend vermogen geruimen tijd (circa 500 branduren) onverminderd, veel langer dan kooldraad. Door deze voordeelen bleef de aandacht op het osmium gevestigd en sinds korten tijd weet men osmiumdraden te maken die èn weerstand kunnen bieden aan een stroom van 110 volt èn in alle gewenschte richtingen kunnen worden gebracht.
