semietische volksstam in n. Arabië, ten z.o. van de Doode zee, de bewoners van Moab (zie ald.).
Als stamvader van het volk wordt Moab, de zoon van Lot, genoemd (Gen. 19 : 37). Zij vereerden als hoogste godheden Baal en Astor. In hun uitbreiding werden de M. het eerst gestuit door de Ammonieten; in het tijdvak der richter en hadden de M. de zuidelijke stammen der Israëlieten voor 18 jaren onderworpen, totdat richter Ehud hun koning Eg]on vermoordde. David onderwierp hen en bij de deeling van zijn rijk (953) kwam Moab aan het rijk van Israël; maar het wist zich onder koning Mesa omstreeks 850 weer aan de schatplichtigheid te onttrekken, en de M. maakten voortdurend van de zwakheid der Israël, gebruik om plundertochten te doen over den Jordaan, totdat Jeroboam II hen weer schatplichtig maakte. Omstr. 600 werden zij door de Babyloniërs onder Nebukadnezar (Nabuchodonosor) onderworpen; later ging hun naam op in dien der Arabieren.
