1) Marcus Clodius Pupienus, romeinsch keizer (door de Grieken meestal M., door de Romeinen Pupienus genoemd) had zich, hoewel van geringe afkomst, door militaire bekwaamheid de waardigheid van senator, de praetuur en het consulaat verworven en verschillende provincies bestuurd. Toen nu de oorlog met Maximinus (zie ald.) den Thraciër dreigde, benoemde de Senaat hem in het begin van 238 tot tegenkeizer nevens den hoogadellijken Decius Caelius Balbinus.
Maar reeds was Maximinus door zijn eigen troepen voor Aquileia vermoord, toen M. voor Ravenna aankwam. In Rome werd hij ook wegens dit succes zeer gevierd, doch de praetorianen waren met de door den Senaat benoemde keizers ontevreden en vermoordden hen beiden omstreeks het midden van 238.2) Magnus, van geboorte een Spanjaard, landsman en krijgsmakker van Theodosius, werd 383 door de oproerige legioenen in Britannië tot keizer uitgeroepen, deed vervolgens met hen een inval in Gallië, waar de daar staande troepen naar hem overliepen en liet den voortvluchtigen keizer Gratianus te Lyon vermoorden. Door bekwame onderhandelingen wist hij van Theodosius zijn erkenning te verkrijgen, stelde zich echter niet tevreden met de heerschappij over Gallië, Britannië en Spanje, maar trok 387 de Alpen over en verdreef, zoogenaamd in dienst der katholieke kerk, den ariaansch gezinden keizer Valentinianus II uit Italië. Toen rukte echter Theodosius in 388 tegen hem op, versloeg het leger van M. op twee plaatsen, nam hemzelven in Aquileia gevangen en liet hem terechtstellen. Zijn in Gallië als Augustus achtergelaten zoon Victor werd kort daarop op last van Theodosius vermoord.
3) Petronius, een voornaam Romein, liet keizer Valentinianus III 16 Maart 455 vermoorden uit wraak over de onteering zijner echtgenoote, nam zelf den keizerstitel aan en huwde de keizerlijke weduwe Eudoxia, werd echter 12 Juni door het volk vermoord toen hij voor Geiserik, den vorst der Vandalen, die op verzoek van Eudoxia te Ostia geland was, laf op de vlucht ging.
