Wat is de betekenis van Maximus?

Zie Maximiliaan

máximus (-a, -um), - overtr. trap van Lat. magnus, groot: zeer groot, de grootste.

m -> Maximiliaan.

(maxŭmus), zie magnus.

Maximus - (Magnus Clemens), Spanjaard, die zich tegen Gratianus als keizer (383) in Gallië, Britannië en Spanje opwierp, doch 388 door Theodosius overwonnen en ter dood gebracht werd.

Magnus, keizer van het ROMEINSE RIJK (383-388), ♱(terechtgesteld) 28.8.388; afkomstig uit Spanje. Maximus was legeraanvoerder in Brittannië en werd daar in 383 door ontevreden soldaten tot keizer verheven. Hij stak over naar Frankrijk en wist daar de nog heersende keizer Gratianus te verslaan en te doden. Theodosius de Grote, die in het oosten...

Maximus - familienaam in een aantal gentes, vooral in de gens Fabia (Fabii no. 14–23) voorkomende. Zie ook gens Valeria (Valerii no. 14 en 16).

1) Marcus Clodius Pupienus, romeinsch keizer (door de Grieken meestal M., door de Romeinen Pupienus genoemd) had zich, hoewel van geringe afkomst, door militaire bekwaamheid de waardigheid van senator, de praetuur en het consulaat verworven en verschillende provincies bestuurd. Toen nu de oorlog met Maximinus (zie ald.) den Thraciër dreigde, b...

Maximus, afkomstig uit Tyrus en deswege bijgenaamd Tyrius, een leeraar in de welsprekendheid en wijsbegeerte, leefde in de laatste helft der 2de eeuw na Chr. bij afwisseling in Griekenland en te Rome. Hij heeft 41 verhandelingen nagelaten, uitgegeven door Reiske (1774, 2 dln).