duitsch schilder, geb. 29 Juli 1849 te Berlijn, bezocht de academie te Weimar, vestigde zich te Berlijn en verkreeg in 1898 den professorstitel; hij is lid van de Berliner Akademie der Künste. L. was de eerste beoefenaar der z.g.
Hellmalerei in Duitschland, en zijn Christus im Tempel, 1879 te München geëxposeerd, werd het uitgangspunt eener nieuwe, meer realistische richting in de religieuse kunst daar te lande. Van zijn, door realisme uitmuntende werken moeten vermeld: Die ältere Schwester (1876), Klatschstube und Arbeitssaal im Waisenhaus zu Amsterdam (1877), Strasse in Zandvoort (1879), Altmännerhaus in Amsterdam (1881), (1881), Amsterdamer Waisenmädchen (1881, in 1900 aangekocht voor het Städelsche Instituut te Frankfurt a. M.), Schusterwerkstatt (1883, sinds 1899 in de Berliner Nationalgalerie), Holländische Dorfstrasse (in het museum te Hannover), Bauer in den Dünen (idem Koningsbergen). L. schreef ook monographieën over de schilders Degas (Berl. 1899) en Israels (2de dr. 1902).
