hertog en keurvorst van Saksen, in 1521 te Freiburg geb., ging in 1539 tot de protest, kerk over en huwde in 1541 met Agnes, dochter van landgraaf Philips van Hessen. Nog in hetzelfde jaar volgde hij zijn vader, Hendrik den Vromen, in de regeering van het hertogdom Saksen op.
Toen het in 1546 tot een openlijken oorlog tusschen Karel V en het Smalkaldische verbond gekomen was, koos hij de zijde van den keizer, om daardoor tot het doel zijner lang gekoesterde wenschen te geraken en keurvorst van Saksen te worden. Bij een geheim verdrag te Regensburg, kende Karel V hem de keurvorstelijke waardigheid en de erflanden van den keurvorst toe, onder voorwaarde dat M. hem krachtigen bijstand zou verleenen. De keizer hielp hem om het keurvorstendom te veroveren en door den slag bij Mühlberg in 1547, waarin de keurvorst gevangen genomen werd, zag M. zijn verlangen vervuld. Daar hij echter zeer goed bemerkte, dat het des keizers bedoeling was om onbeperkt alleenheerscher van Duitschland te worden, sloot hij in 1551 met Hendrik II, koning van Frankrijk, een geheim verbond tegen Karel V, en greep toen naar de wapenen; de keizer zag zich toen weldra genoodzaakt om door middel van zijn broeder Ferdinand met M. in onderhandeling te treden, dat niet alleen den vrede, maar ook het verdrag van Passau, 22 Aug. 1552, ten gevolge had. Later ondersteunde hij den keizer weder in een veldtocht tegen de Turken in Hongarije, op wie hij echter geen belangrijke voordeelen behaalde. Naar saksen teruggekeerd, nam hij deel aan het verbond tegen den markgraaf Albrecht van Brandenburg, dien hij in den slag bij Sievershausen, 9 Juli 1553 overwon.
Ten gevolge eener daarbij bekomen wonde o\ ;rleed hij twee dagen daarna. Saksen had aan hem groote hervormingen te danken; de bergbouw en de ijzersmelterijen werden door hem ondersteund, terwijl hij ook voor de ontwikkeling van zijn volk zorg droeg door het oprichten van scholen en het tot stand brengen van meerdere wetenschappelijke inrichtingen. Zijn dochter Anna huwde met Willem I, prins van Oranje.
