romeinsch keizer, geb. 32, overl. 69 na Chr., was in zijn jeugd vriend van Nero, huwde op diens last met Poppaea, maar weigerde den keizer te ontvangen, toen deze Poppaea als zijn vrouw wilde beschouwen, waarop hij door Nero als landvoogd naar Lusitanië gezonden werd. Bij Nero’s dood verklaarde O. zich voor Galba en vergezelde deze naar Rome, doch toen hij zich in zijn verwachting om door Galba tot opvolger te worden aangenomen bedrogen zag, kocht hij de Praetoriaansche wacht om (69) en werd door deze tot keizer uitgeroepen.
Hij vond een mededinger in Vitellius, die met de legioenen uit Germanië tegen hem oprukte en hem overwon in den beslissenden slag van Bedriacum. Nu benam O. zich zelf het leven, om den burgeroorlog te doen eindigen.
