(heilige) diaken en martelaar, geb. omstreeks 215 in Spanje, volgens anderen te Rome, overl. in deze stad 258, was eerste van de zeven diakenen der kerk van Rome onder het pontificaat van Sixtus II. Toen deze paus op bevel van keizer Valerianus werd gevangen genomen, begeleidde L. hem naar de strafplaats; daar werd hem door den prefect gelast alle rijkdommen der kerk, welke hij in zijn bezit had, uit te leveren.
Hij verzocht nu drie dagen uitstel om aan den last gevolg te kunnen geven, verkreeg dit en maakte er van gebruik om alle kostbaarheden te verkoopen en deze opbrengst onder de armen te verdeelen. Toen de prefect bij hem kwam om bezit te nemen van de schatten, toonde L. hem een aantal armen en gebrekkigen en zeide: „ziedaar de schatten der kerk”. Volgens de legende werd L. daarna gegeeseld en op een rooster levend verbrand. De Bollandisten houden dit echter voor tamelijk twijfelachtig, en meenen dat hij eenvoudig onthoofd is (Anal. Bollandiana, 1900, p. 452—3). Onder de regeering van Constantijn den Groote werd op de plaats, waar de geloovigen de overblijfselen van Laurentius hadden bijgezet, een der zeven patriarchale basilieken van Rome gebouwd: de kerk van den heiligen L. „extra muros.” De heilige L. is patroonheilige der stad Rotterdam.
Zijn feest wordt gevierd den lOen Augustus. Men beeldt hem gemeenlijk af als een jongman, in de eene hand een rooster, in de andere een evangelieboek houdend.
