Wat is de betekenis van Klei?

klei - Zelfstandignaamwoord 1. (geologie) een klastisch sedimentair gesteente, dat voor meer dan 25% bestaat uit lutum: gronddeeltjes kleiner dan 2 µm 2. (mineraal) een verzamelnaam voor een aantal silicaten met een gelaagde structuur klei - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleien ...

Klei is een grondsoort geclassificeerd op basis van een minimaal gehalte van lutum en een maxima gebonden aandelen grovere componenten en organische stof.

Klei is een grondsoort met een samenstelling van 8-100% lutum (deeltjes <2 μm), 0-75% silt (deeltjes 2-63 μm).

klei - zelfstandig naamwoord 1. vette, vruchtbare grondsoort ♢ deze aardappels groeien het best op kleigrond 1. boetseerklei [klei om mee te boetseren] 2. hij is uit de klei get...

Zachte grondsoort die makkelijk te modelleren is. Klei kun je laten drogen en bakken.

Klei is een zachte grondsoort die ontstaan is in de bergen uit gesteente; door de bijzondere samenstelling kan klei gebakken (± 700°C) worden waarna het hard is en niet meer vervormbaar; het gesteente wordt door gletsjers en rivieren meegevoerd en door ontelbare botsingen verpulverd zodat het als een fijne grondsoort door water wordt afgezet; deze...

Gehucht in de gemeente De Marne ten N.O. van Ulrum, genoemd naar de grondsoort; in 1845 vermeld als De Klei.

1. er is - aan de kloet, er zit veel geld. Cliché. 2. uit de - getrokken, lomp, boers, onbehouwen. Klei-os; kleikonten kleiklauwer zijn scheldwoorden voor iemand uit de provincie. ‘Ze komme uit Groningen,’ wist Boost en trok zijn afzakkende broek op; ‘uit Peize: twee huizen en ’n drooglijn. Ze benne met zeven paarden uit de klei getrokken.’ (Jan M...

klei - Een aarden materiaal waarvan waterhoudend aluminiumsilicaat het belangrijkste bestanddeel is. Het wordt kneedbaar als het nat is en permanent gehard nadat het is gebakken.