1. er is - aan de kloet, er zit veel geld. Cliché. 2. uit de - getrokken, lomp, boers, onbehouwen. Klei-os; kleikonten kleiklauwer zijn scheldwoorden voor iemand uit de provincie. ‘Ze komme uit Groningen,’ wist Boost en trok zijn afzakkende broek op; ‘uit Peize: twee huizen en ’n drooglijn. Ze benne met zeven paarden uit de klei getrokken.’ (Jan Mens: Er wacht een haven, 1950) ... wat een uit de klei getrokken boerenlullen. (Joost Niemöller: Wraak, 1989)

Klei is een zachte grondsoort die ontstaan is in de bergen uit gesteente; door de bijzondere samenstelling kan klei gebakken (± 700°C) worden waarna het hard is en niet meer vervormbaar; het gesteente wordt door gletsjers en rivieren meegevoerd en door ontelbare botsingen verpulverd zodat het als een fijne grondsoort door water wordt afgezet; deze substantie bestaat meestal uit: 50-80% een of meer kleimineralen, 20-50% vrije kwarts, 1-2% veldspaat; 0-10% ijzeroxide; 0-1% organische stoffen; afha...

Zachte grondsoort die makkelijk te modelleren is. Klei kun je laten drogen en bakken.

Klei is een grondsoort met een samenstelling van 8-100% lutum (deeltjes <2 μm), 0-75% silt (deeltjes 2-63 μm).

klei - Zelfstandignaamwoord 1. (geologie) een klastisch sedimentair gesteente, dat voor meer dan 25% bestaat uit lutum: gronddeeltjes kleiner dan 2 µm 2. (mineraal) een verzamelnaam voor een aantal silicaten met een gelaagde structuur klei - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kleien ♢ Ik klei 2. gebiedende wijs van kleien ♢ klei! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelv...

KLEI, v. eene aardachtige zelfstandigheid, die haar ontstaan te danken heeft aan de verweering van rotsen en gesteenten, die voor een deel uit verbindingen van aluinaarde en kiezelzuur bestonden rivier klei, zeeklei; vette, zware klei; Limburgsche klei; — (spr.) er is klei aan den knikker, er is iets niet in orde; — er is klei aan den kloet (aan den pols), daar zit veel geld; — in de klei rijden of zitten, zicli in gevaar begeven, in gevaar zijn; — hij heeft in de klei...

klei - zelfstandig naamwoord 1. vette, vruchtbare grondsoort ♢ deze aardappels groeien het best op kleigrond 1. boetseerklei [klei om mee te boetseren] 2. hij is uit de klei getrokken [zonder manieren, boers] Zelfstandig naamwoord: klei de klei...

Klei - Het fijne bezinksel van rivieren, van meren of van de zee, dat als kenmerkend bestanddeel bevat een gehalte aan amorfe waterhoudende aluminiumsilikaten naast het nooit ontbrekende fijne poeder van onverweerde of onvolledig verweerde mineralen uit het oorspronkelijke gesteente. Onder dit mineraalpoeder overheerscht altijd kwarts ; daarnaast vallen, zelfs bij mikroskopisch onderzoek, de andere bestanddeelen nauwelijks op. Het waterhoudende aluminiumsilikaat werd vroeger kaolien genoemd, in...

Klei is een fijn mengsel van leem met zeer fijn zand, organische stoffen en een aantal verschillende onbewerktuigde stoffen, dikwijls zoodanige, die op den plantengroei voordeelig werken. Meer in het bijzonder wordt de naam van klei gegeven aan de alluviale bezinkingen, die aan de oevers der rivieren, in haren mond en in hare nabijheid uit zee worden afgezet. Door de bijmenging van het zand en de aanwezigheid der andere genoemde stoffen is klei een uitstekende bouwgrond. De vruchtbaarste streken...

klei - Een aarden materiaal waarvan waterhoudend aluminiumsilicaat het belangrijkste bestanddeel is. Het wordt kneedbaar als het nat is en permanent gehard nadat het is gebakken.

noemt men het fijnkorrelige (pelietische) bezinksel uit het water van rivieren, meren en zeeën. K. bestaat uit een innig mengsel van amorphe waterhoudende aluminium-silicaten (hydrogelen) en uit gekristalliseerde mineralen. Deze bestanddeelen stellen voor de resten van de atmosferisch verweerde aluminium-silicaathoudende mineralen van de gesteenteschaal der aarde. De gekristalliseerde mineralen zijn vooral muskoviet, chloriet en epidoot. Vette kleien zijn arm aan kwartskorrels, magere kleie...

Klei - rek. voorkomende in de boekh. van Steenfabrieken, wordt gedeb. voor beginvoorraad en aankoopen; gecred. voor overdracht der waarde der verbruikte klei naar de Fabricage-rek., alsmede voor de waarde v. d. eindvoorraad. Is een Grondstoffen-rek.; tevens hulprek. van de Fabricage-rekening. Verdeeling der rekening in meerdere naar de soort der klei komt ook voor. Zie J. Hagers, Koopmansboekhouden, II. — Orgaan der Vereeniging van Nederlandsche baksteenfabrikanten. Per jaarg. (24 nrs.) f 5.—,...

Klei is een grondsoort geclassificeerd op basis van een minimaal gehalte van lutum en een maxima gebonden aandelen grovere componenten en organische stof.

m. (g. mv.), 1. grijstot geelachtige, sterk samenhangende, enigszins klevende, vruchtbare grondsoort, ontstaan door afzetting van verweringsprodukten door rivieren, in hoofdzaak bestaande uit aluminiumsilicaat gemengd met plantaardige en dierlijke stoffen (e); alluviale en diluviale -, vette of lange —; magere of korte — (met veel zand); blauwe, grijze, rode Limburgse —, löss; als materiaal: dient tot bodemverbetering; van of uit dezelfde — gebakken zijn, van dezelfd...

Een grondsoort met veel kleine minerale deeltjes, afgezet door zee of rivieren. Een der ‘zwaardere’ gronden tegenover de 'lichtere’ zandgronden. ‘Zwaar’ en ‘licht’ slaan op de weerstand bij spitten en ploegen. Het verschil ligt in het percentage lutum (deeltjes met een korrelgrootte onder 2 fi). Indeling naar percentage lutum: zand 0-5; lichte zavel 5-12; zware zavel 12-25; lichte K. 25-35; zware K. meer dan 35 pct. In Frl. vinden wij de K. overweg...

kneedbaar verweringsproduct van veldspaathoudende gesteenten. Is de klei sterk verontreinigd met ferri-oxyde, Fe2 O3 en zand, dan spreekt men van leem.